Η επεισοδιακή εξέλιξη της κοινής συνέντευξης τύπου Δένδια – Τσαβούσογλου δικαιώνει όλους όσοι διαφωνούμε με τη συνέχιση των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία επικρίνοντας την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τη συνέχιση μιας πολιτικής που αποδυναμώνει την επιχειρηματολογία της χώρας μας απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα.
Η αυτονόητη απάντηση Δένδια στην παράθεση εκ μέρους του τούρκου υπουργού Εξωτερικών όλων των τουρκικών διεκδικήσεων, σε ζωντανή μετάδοση σε διεθνές επίπεδο, δεν αναιρεί τις τεράστιες ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία υπό το βάρος των δεσμεύσεων απέναντι σε ΗΠΑ και Γερμανία, επιδιώκει την πάση θυσία συνέχιση ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου, όπως φάνηκε και από την προσπάθεια Δένδια να δείξει διπλωματική αβροφροσύνη με την παραμονή του στο δείπνο που ακολούθησε τη συνέντευξη τύπου.
Ήταν αναμενόμενο ότι η συγκυρία της επίσκεψης Δένδια ήταν εντελώς ακατάλληλη, καθώς οι τουρκικές προκλήσεις συνεχίζονται αμείωτες, με κορυφαία τη απειλή Ερντογάν για νέα τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ενώ η προσπάθεια δημιουργίας μιας επίπλαστης κανονικότητας μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ακυρώνει κάθε προοπτική κυρώσεων εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ένα διπλωματικό όπλο του οποίου η αποτελεσματικότητα έχει αποδειχτεί εξαιρετικά αμφίβολη.
Παράλληλα, τα μηνύματα που στέλνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη εδώ και ενάμισι χρόνο, ακόμα και μετά το τουρκολυβικό σύμφωνο, για πάση θυσία διαπραγματεύσεις με “κύρια”, και όχι μοναδική, τη διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών, στις οποίες ο πολιτικός μέντορας του κ. Μητσοτάκη Κώστας Σημίτης μόλις πριν λίγες μέρες δήλωσε ότι περιλαμβάνει και το εύρος των χωρικών υδάτων, αποθρασύνουν την Άγκυρα και ακυρώνουν κάθε έννοια αποτρεπτικής αξιοπιστίας της Αθήνας.
Ο κ. Δένδιας έκανε το αυτονόητο, να απαντήσει στις εφ’ όλης της τουρκικής αναθεωρητικής ατζέντας προκλήσεις του Τσαβούσογλου, δεν θα μπορούσε να κάνει και αλλιώς αν ήθελε να παραμείνει τόσο ο ίδιος όσο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη στη θέση τους. Αυτό που δημιουργεί ερωτηματικά είναι η ανακοίνωση Μαξίμου για το προφανές, ότι η τοποθέτηση Δένδια ήταν σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό, που επιτείνει μια φιλολογία περί δύο γραμμών στην εξωτερική πολιτική, ενδεχόμενο εξίσου επικίνδυνο με τη βεβαιότητα περί των θέσεων του Μητσοτάκη για πάση θυσία κατευνασμό της Τουρκίας.
Η χθεσινή εξέλιξη καθιστά αυτονόητη τη διακοπή των διερευνητικών επαφών με την Τουρκία και την υιοθέτηση μιας στρατηγικής ανάδειξης της τουρκικής προκλητικότητας. Κάθε άλλη επιλογή αποθρασύνει τον γείτονα, ακυρώνει την αποτρεπτική αξιοπιστία της πατρίδας μας και φέρνει πιο κοντά τη σύγκρουση.
