του Στέλιου Παπαθεμελή*
Μπαίνουμε σε λίγο στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα. Ας προσπαθήσουμε να την βιώσουμε αληθινά, πνευματικά για να ωφεληθούμε.
Ξεκινούμε με την επίκληση του αγίου Πνεύματος (κείμενο του Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου):
Ελθέ το φώς το αληθινόν
Ελθέ η αιώνιος ζωή.
Ελθέ το αποκεκρυμμένον μυστήριον.
Ελθέ ο ακατανόμαστος θησαυρός.
Ελθέ το ανεκφώνητον πράγμα.
Ελθέ το ακατανόητον πρόσωπον.
Ελθέ η αΐδιος αγαλλίασις.
Ελθέ το ανέσπερον φώς.
Ελθέ πάντων των μελλόντων σωθήναι
η αληθινή προσδοκία.
Ελθέ των κειμένων η έγερσις.
Ελθέ των νεκρών η ανάστασις.
Ελθέ ο δυνατός, ο πάντα αεί ποιών
και μεταποιών και αλλοιών μόνω τω βούλεσθαι.
Ελθέ ο αόρατος και αναφής πάντη και αψηλάφητος.
Ελθέ ο αεί αμετακίνητος και καθ΄ώραν όλος
μετακινούμενος και ερχόμενος προς ημάς τους
εν τω άδη κειμένους, ο υπεράνω πάντων των ουρανών.
Ελθέ το περιπόθητον όνομα και θρυλούμενον,
λαληθήναι δε παρ΄ημών όπερ ης η γνωσθήναι,
ο οποίος ή ποταπός, όλως ημίν ανεπίδεκτον.
Ελθέ ο μόνος προς μόνον,
ότι μόνος ειμί, καθάπερ όρας.
Ελθέ ο γενόμενος πόθος αυτός εν εμοί.
Ελθέ η πνοή μου και η ζωή μου.
Ελθέ η παραμυθία της ταπεινής μου ψυχής.
Ελθέ η χαρά και η δόξα και η διηνεκής μου τρυφή.
Τι σοι προσενέγνωμεν Χριστέ ότι ώφθης επί γης ως άνθρωπος δι ημάς;
*
Όταν το Πνεύμα του Θεού κατέρχεται και επισκιάζει τον άνθρωπο με την υπερχειλίζουσα πληρότητα του, τότε η ψυχή πλημμυρίζει με χαρά απερίγραπτη, διότι το Άγιο Πνεύμα μετατρέπει σε χαρά οτιδήποτε αγγίζει.
Η βασιλεία των ουρανών είναι ειρήνη και χαρά εν Αγίω Πνεύματι.
Απόκτησε εσωτερική ειρήνη, και χιλιάδες άνθρωποι γύρω θα βρούν την σωτηρία τους. (Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
*
Έκαστον γαρ των υπό σου γενόμενων κτισμάτων
την ευχαριστίαν σοι προσάγει,
οι άγγελοι τον ύμνον, οι ουρανοί τον αστέρα,
οι μάγοι τα δώρα, οι ποιμένες το θαύμα,
η γη το σπήλαιον, η έρημος την Φάτνην,
ημείς δε μητέρα Παρθένον.
*
Είπε ο Άββας Ισαάκ: «Έμενα μία φορά μαζί με τον Άββα Ποιμένα, και τον είδα να πέφτει σε έκσταση, και επειδή συνήθιζα να του μιλάω με πολύ θάρρος, του έβαλα μετάνοια και τον ρώτησα, “πές μου, πού βρισκόσουν”. Αλλά, εκείνος δεν ήθελε να μου πει. Όταν τον πίεσα, εκείνος αναγκάστηκε να μου αποκριθεί: “Οι σκέψεις μου ήταν στην Παναγία, όταν στάθηκε και έκλαψε κάτω από τον Σταυρό του Σωτήρα, και θα ΄θελα πάντοτε να μπορούσα να κλαίω όπως εκείνη”. (Αποφθέγματα των Αγίων Γερόντων)
*
Ο Θεός δεν ζητά ούτε επιθυμεί να πενθεί ο άνθρωπος από την οδύνη της καρδιάς του. Επιθυμεί, όμως, να τον βλέπει να αγάλλεται με ψυχή ευφροσύνη απ΄την αγάπη του προς αυτόν. Θανάτωσε την αμαρτία, και τότε θα είναι περιττά τα γεμάτα οδύνη δάκρυα στα μάτια. Όπου δεν υπάρχει πληγή, δεν χρειάζεται αλοιφή. Στον Αδάμ πριν από την πτώση δεν υπήρχαν δάκρυα, όπως ακριβώς δεν θα υπάρχουν και μετά την ανάσταση την νεκρών, όταν θα έχει καταργηθεί η αμαρτία. Είπερ απέδρα οδύνη τότε, λύπη και στεναγμός. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος).
Η δόξα στην οποία καλείτε ο άνθρωπος συνίσταται στην προσπάθεια να γίνει περισσότερο θεοειδής γενόμενος ακόμα περισσότερος ανθρώπινος. (π. Δημήτριος Στανιλοάε).
* Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
E-mail: stpapathemelis@gmail.com
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Δημοκρατία» 24.04.2021
