Πανηγυρίζουν οι εκπρόσωποι του ελληνικού πολιτικού συστήματος για τη χθεσινή συμφωνία αναφορικά με το Σύμφωνο Ασύλου και Μετανάστευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο λόγος είναι η υιοθέτηση ενός μηχανισμού υποχρεωτικής αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών – μελών, πρόβλεψη που υποτίθεται ότι διορθώνει την καταστροφική ρύθμιση του Δουβλίνου 2, η οποία μετέφερε όλο το βάρος διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών στα κράτη – μέλη των εξωτερικών συνόρων.
Στην πραγματικότητα όμως η χθεσινή απόφαση, αλλά και η συνολική προσέγγιση της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου και μετανάστευσης, συνεχίζει να κινείται σε εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση.
Αντί να διαγνώσει και να αντιμετωπίσει τις κύριες αιτίες που οδηγούν σε μαζικές μεταναστευτικές ροές με τρόπο ριζικό και αποτελεσματικά, η Ε.Ε. επιλέγει μια διαχειριστική προσέγγιση η οποία εντέλει ενθαρρύνει τη μαζική μετανάστευση, κάτι που αποτελεί επιδίωξη και των ευρωπαϊκών ελίτ οι οποίες εκτιμούν ότι το μεταναστευτικό αποτελεί τη βασική μέθοδο επίλυσης του δημογραφικού προβλήματος της Γηραιάς Ηπείρου.
Η βασική καινοτομία του πλαισίου που συμφωνήθηκε χθες είναι ότι τα κράτη που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα θα αποζημιώνονται για τους μετανάστες, των οποίων τα υπόλοιπα κράτη μέλη δεν θα αποδέχονται την μετεγκατάσταση, δημιουργώντας έτσι το περιβάλλον να μετατραπούν τα κράτη μέλη των συνόρων, όπως η Ελλάδα, σε οιονεί αποθήκες ψυχών.
Η Ευρώπη, και σίγουρα ευρωπαϊκά κράτη όπως η Ελλάδα, που αποτελούν τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε., χρειάζονται μια ισχυρή πολιτική που ταυτόχρονα θα λειτουργεί αποτρεπτικά προς τις μεταναστευτικές ροές αλλά και θα παρεμβαίνει ουσιαστικά για την αντιμετώπιση των γενεσιουργών αιτιών τους.
Μια μεταναστευτική πολιτική που θα εστιάζει, μεταξύ άλλων, σε:
– Αυστηρή πολιτική απόδοσης ασύλου μόνο για πολιτικούς πρόσφυγες και όχι οικονομικούς μετανάστες.
– Υποχρεωτικές επαναπροωθήσεις των παράνομων μεταναστών είτε στις χώρες προέλευσης είτε στις ασφαλείς χώρες διέλευσης.
– Αξιοποίηση εργατικού δυναμικού μέσω διακρατικών συμφωνιών που θα εξασφαλίζουν τη νόμιμη παρουσία πολιτών τρίτων χωρών με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.
– Ισχυρή αναπτυξιακή πολιτική στις χώρες προέλευσης προκειμένου να αποτραπούν οι μεταναστευτικές ροές στην πηγή τους.
Τα παραπάνω συντείνουν σαφώς σε μια πολιτική προσέγγιση αντιμετώπισης του Μεταναστευτικού ως προβλήματος που απειλεί την κοινωνική συνοχή των ευρωπαϊκών κρατών και όχι ως μεθόδου επίλυσης του δημογραφικού ή συμπίεσης των μισθών.
Τέλος, θέλουμε να υπογραμμίσουμε κάτι που αφορά την ελληνική παρουσία στο χθεσινό Συμβούλιο Υπουργών: η χώρα μας εκπροσωπήθηκε από τον αρμόδιο υπηρεσιακό υπουργό κ. Εσδρά, η επιλογή του οποίου κρίνεται από εμάς εντελώς λανθασμένη δεδομένης της συγκεκριμένης συγκυρίας για ευρωπαϊκές αποφάσεις. Κι αυτό γιατί, όπως είναι γνωστό, ο κ. Εσδράς αποτελεί έναν επαγγελματία της μετανάστευσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προσέγγισή του ως προς το μεταναστευτικό ζήτημα.
