Επανερχόμαστε στα δικά μας. Άνοιξη, καλοκαίρι εκείνο που έδειξε ήταν η απουσία κρατικής παρουσίας, μέριμνας, σχεδιασμού και προγραμματισμού. Όταν ξέσπασε το δεύτερο κύμα το κράτος φάνηκε γυμνό, με πρόχειρους αυτοσχεδιασμούς, είχε χάσει εξ΄ αρχής την μπάλα.
Προκαλεί ερωτηματικά γιατί δεν ακολούθησε τις μεθόδους και τα μέτρα της α΄ φάσης που είχαν αποδειχθεί επιτυχή: ιχνηλατήσεις, τεστ, 14ήμερες καραντίνες έγκυρες, κλείσιμο συνόρων. Αιφνιδιάστηκε; Παρασύρθηκε από άλλους ανεπιτυχείς και γιατί; Ασυνεννοησία; Ασυμφωνίες; Πειραματισμοί; Περισσότερη προσήλωση στο μέλλον; Εμβόλιο, φάρμακα, κλπ, όπου μπαίνουν και τα συμφέροντα των εμβολίων. Τρέχουν ήδη εξήντα εμβόλια!
Παραβλέποντας τα άμεσα χωρίς επίγνωση ότι καλπάζει οι ιός, αιφνιδιαστική, αναπάντεχη και εντελώς αδικαιολόγητη η παραμέληση του Βορρά. Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις ολοφάνερα συνδέεται το πρόβλημα με τα βόρεια χερσαία σύνορα. Το πρώτο μέτρο έπρεπε να είναι, εν πάση περιπτώσει, έστω και τώρα το κλείσιμο των συνόρων. Πρόκειται για τις χερσαίες βόρειες πύλες από όπου μπουλούκια αμέτρητα πέρασαν και περνούν εντελώς ανεξέλεγκτα από Αλβανία, Σκόπια, Σερβία, Βουλγαρία και Τουρκία μαζί με τους παράνομους μετανάστες (με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια). Κυρίως από Προμαχώνα με πρώτη στάση απαραίτητα την Θεσσαλονίκη και από εκεί Χαλκιδική και Ελληνικός Νότος. Τα θέρετρα των θεσσαλονικεύς είναι κυρίως στη Χαλκιδική, κανείς όμως θεσσαλονικέως δεν κολύμπησε, αφού κυριολεκτικά καταλήφθηκαν από τους γείτονες σλάβους. Τουριστικό κέρδος μηδέν, ελεύθερο παράνομο κάμπινγκ, άφησαν πίσω τους μόνο κονσερβοκούτια και καρπουζόφλουδες… Το κυριότερο, παστωμένοι στα λιμάνια … κορονοϊό. Το ίδιο και στην Κατερίνη και τόσες άλλες πόλεις που γειτνιάζουν προς την θάλασσα. Γνωστό ότι έβραζε στη χώρα τους ακόμη και τώρα ο κορονοϊός. Στους κρίσιμους μήνες αντί να κλείσει η Ελλάδα τα σύνορα τα άφησε ανοικτά ανεξέλεγκτα.
Υπήρχε μερικός αναποτελεσματικός έλεγχος και δυστυχώς αυτό ισχύει ακόμα και σήμερα. Υποκλινόμαστε μπροστά στο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, υποκλινόμαστε στις γενναίες κρητικοπούλες και λοιπές ακριτοπούλες που έσπευσαν στη Θεσσαλονίκη και τους εκατό λεβέντες φοιτητές της Ιατρικής Θεσσαλονίκης που με αγάπη και αυτοθυσία έσπευσαν να δουλέψουν στο πλευρό των νοσηλευτών. Λυπόμαστε και αναρωτιόμαστε για την απουσία του κράτους, την ασυνεννοησία, τον εφησυχασμό.Η ενημέρωσή μας ανύπαρκτη, αυτοκριτική και σχεδιασμός κυβέρνησης μηδέν. Κατσάδες στο λαό για την μη τήρηση των μέτρων, τελικά η συμβουλή του κ. Χαρδαλιά: ακόμη «πιο πολύ κλείσιμο στα σπίτια». Αναμονή του εμβολίου και ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…
