του Θάνου Διδασκάλου
Το Πρώτο Θέμα, στις 2/2/2022, μας ενημερώνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός της γειτονικής χώρας, στην πρώτη του ανάρτηση μετά την παραίτησή του από το πρωθυπουργικό αξίωμα, είδε στην οροσειρά της Κερκίνης ή Μπέλλες (Μπελάσιτσα γι’ αυτόν) την «μακεδονική ομορφιά» τους. Εμείς, πάντως, ψάχνουμε το «βόρεια», αλλά ματαίως. Δεν πρόκειται να το βρούμε, γιατί δεν θα το βρουν εκείνοι! Τονίζει, ωστόσο, ο Ζάεφ, πως το βουνό αυτό «μπορεί να αποτελεί έμπνευση για μεγάλες ιδέες όπως αυτή για τα «Βαλκάνια χωρίς σύνορα». Πόσο προοδευτική αντίληψη αλήθεια, εάν δεν υπήρχαν εκείνοι οι χάρτες που δείχνουν την ελληνική Κεντρική Μακεδονία —της Θεσσαλονίκης και της Χαλκιδικής συμπεριλαμβανομένων— ενσωματωμένη στο κράτος που οραματίζονται τα Σκόπια!
Δεν υπάρχει πρόβλημα, πλέον, θα πει κάποιος καλοπροαίρετος —τέτοιοι υπάρχουν αρκετοί μεταξύ μας—, γιατί η Συνθήκη των Πρεσπών έλυσε το ζήτημα! Η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «εκείνοι (οι των Σκοπίων δηλαδή) το ξέρουν;». Ναι μεν γίνεται παραδεκτό στην εν λόγω Συνθήκη ότι δεν έχουν σχέση με την αρχαία ελληνική (μακεδονική) παράδοση, αλλά τι γίνεται τώρα που τους προσφέρθηκαν γλώσσα και εθνότητα; Πόσο βολικό είναι εκείνο το «Βαλκάνια χωρίς σύνορα»; Και πάλι ο καλοπροαίρετος εξ ημών θα έλεγε «υπερβολές, ανυπόστατοι —και επικίνδυνοι για την ειρήνη στην περιοχή μας— φόβοι». Είναι, ωστόσο; Απλή γνώση των σχεδίων του Βελιγραδίου για τη Θεσσαλονίκη στη διάρκεια του μεσοπολέμου ή του πώς «δημιουργήθηκε» η «Μακεδονία» από τον Τίτο και γιατί οι σημερινοί βόρειοι «διεκδικητές» αμετανόητα εξακολουθούν να διακηρύσσουν σε όλη την οικουμένη (urbi et orbi) τη «μακεδονική» ταυτότητά τους, θα έπρεπε να βάλει σε υποψίες τον (αφελώς τελικά) καλοπροαίρετο εξ ημών.
Η Δημοκρατική Αναγέννηση, πάντως, έχοντας βαθιά γνώση της Ιστορίας και απόλυτο σεβασμό στην παράδοση της ελληνικότητας της Μακεδονίας, εξακολουθεί και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και καλεί τους συνέλληνες για το αυτονόητο: την ακύρωση της παραχώρησης της μακεδονικής, ελληνικής δηλαδή, ταυτότητάς μας στους Σλάβους σφετεριστές της —το παραμύθι που επινόησε ο Σαντάνσκι περί αδιάλειπτης «μακεδονικής» παρουσίας πέρα από Έλληνες και Σλάβους, όπου μάλιστα το κράτος του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου δεν έφτασε ούτε στο απόγειό του, δεν θα έπρεπε να τύχει της απαξίωσής μας αλλά της έντονης πολεμικής μας.
