Την ανεπάρκεια της Κυβέρνησης την υποψιαζόμασταν. Την έκταση της ανικανότητάς της την διαπιστώσαμε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο όλες τις ημέρες και νύχτες της προαναγγελθείσης κακοκαιρίας.
Μαζί με αυτό διαπιστώσαμε ότι οι μεγαλοεργολάβοι του ελληνικού Δημοσίου -και όχι συλλήβδην ο ιδιωτικός τομέας- απολαμβάνουν μιας σκανδαλώδους ασυλίας κι ότι, όταν δεν κάνουν την δουλειά τους, την κάνει για λογαριασμό τους ο ελληνικός στρατός!
Τα υπεσχημένα χιλιάρικα δεν συνιστούν παραδοχή ευθυνών αλλά χειρονομία χρηματισμού όσων ταλαιπωρήθηκαν από ξένων συμφερόντων εταιρίες, που λυμαίνονται την χώρα.
Η επικοινωνιακής προτεραιότητας ανάληψη ευθύνης από μέρους της Κυβέρνησης, δεν συνεπάγεται απλώς παραιτήσεις και αποπομπές.
Χρειάζεται πολιτικός προσανατολισμός, που θα αποδώσει το Δημόσιο στο Δήμο και θα διακονήσει, όχι τις αρπαχτές των “επενδυτών”, αλλά αυτό που στα προ επιτρόπευσης ελληνικά ονομάζαμε Δημόσιο συμφέρον.
