Συνέχισε την επικοινωνιακή προσπάθεια άμβλυνσης των τεραστίων πολιτικών του ευθυνών ο πρωθυπουργός για το δυστύχημα των Τεμπών και στο χθεσινό υπουργικό συμβούλιο. Μια προσπάθεια που συνοδεύτηκε από την προκλητική διαρροή φωτογραφιών όπου απεικονίζονται σειρά υπουργών της κυβέρνησης συντετριμμένοι από την τραγωδία, όχι σε κάποιες ιδιωτικές συνομιλίες αλλά την ώρα επίσημης συνεδρίασης που θα μεταδιδόταν ζωντανά και με τους φωτορεπόρτερ και τις κάμερες ήδη τοποθετημένες απέναντί τους!
Παραπέμπει περισσότερο σε σκηνοθεσία αμερικανικού τύπου ή σε φτηνό reality show παρά σε αυθόρμητη και αυθεντική ανθρώπινη αντίδραση των συγκεκριμένων προσώπων. Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση του κ. Άδωνη Γεωργιάδη, που εμφανίζεται να μην μπορεί να συγκρατήσει τους λυγμούς του, ενώ μόλις προχθές είχε κυνικά παραδεχθεί ότι ακόμα και αν γνώριζε ο αρμόδιος υπουργός κ. Καραμανλής τα ζητήματα ασφαλείας των σιδηροδρόμων, δεν θα μπορούσε να το δηλώσει δημόσια γιατί κανείς πλέον δεν θα χρησιμοποιούσε το μέσο. Και, φυσικά, επειδή η αντίφαση αλλά, κυρίως, η γενική κατακραυγή, έγινε κι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό αντιληπτή, διαρροές λένε πως επεβλήθη στον Υπουργό Ανάπτυξης επικοινωνιακό «σιωπητήριο»…
Επιπλέον, ο κ. Μητσοτάκης επιδίωξε και πάλι να «πετάξει από πάνω του» σημαντικό μέρος των πολιτικών ευθυνών, αφενός με την προσπάθεια διάχυσης τους σε σειρά κυβερνήσεων που δεν ολοκλήρωσαν το έργο τηλεδιοίκησης κι αφετέρου με τη στοχοποίηση των συνδικαλιστών «που δεν επέτρεψαν την αξιολόγηση», σε μια προσπάθεια να επαναφέρει στο επίκεντρο το ζήτημα του ανθρώπινου λάθους του σταθμάρχη.
Είναι φανερό πως, ακόμη και την ώρα αυτή, το μόνο που νοιάζει τον πρωθυπουργό είναι η δικαίωση του αφηγήματος της «αριστείας». Φυσικά η κοινωνία δεν ξεγελιέται από επικοινωνιακά τερτίπια και χρεώνει στη ΝΔ και τα λοιπά συστημικά κόμματα τις τεράστιες πολιτικές ευθύνες, όπως αυτό διατυπώνεται ηχηρά στις μαζικές συγκεντρώσεις των προηγούμενων ημερών σε όλη τη χώρα.
Ως προς την ουσία, ο κ. Μητσοτάκης απλώς επανέλαβε συνοπτικά τις βασικές εξαγγελίες Γεραπετρίτη – του αντιπροέδρου, εξ απορρήτων και αντ’ αυτού και κάθε Υπουργού, ως φαίνεται – για τις παρεμβάσεις που θα μετατρέψουν τους σιδηρόδρομους σε ασφαλές μέσο, εμπεδώνοντας την εικόνα ενός Υπουργικού Συμβουλίου που συγκλήθηκε καθαρά και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους. Πόσο μπορεί να γίνουν πειστικοί οι μεγαλοσχήμονες αλλά τραγικοί χειριστές του «επιτελικού κράτους»-παρωδία;
